بررسی الگوی بیان ژن های گیرنده های دوپامین در سلول های تک هسته ای خون محیطی در بیماری لوپوس اریتماتوز سیستمیک

کمتر از 10 % جمعیت کشورها در جهان به بیماری ها ی خودایمنی از جمله لوپوس ار یتماتوز سیستمیک مبتلا می باشند. لوپوس نوع ی ب یماری خود ایمنی, مزمن و بالقوه کشنده است که چند عضو را درگیر می کند . به طور کلی ا ین بیماری دارا ی بار اجتماع ی و اقتصادی قابل توجه ناش ی از طبیعت مزمن و ناتوان ی طولان ی می باشد. اگرچه مطالعات و تحقیقات وسیعی در خصوص پاتوژنز بیماری های اتوایمیون از جمله لوپوس ار یتماتوزسیستمیک انجام گرفته است و در سالها ی اخیر تحقیقات بر پایه ژنتیک سلولی و ملکولی نیز افزون برمطالعات قبل درحال انجام است لیکن هنوز علت این بیماری ها ناشناخته است. با توجه به اینکه ارتباطاتی بین سیستم ایمنی و سیستم عصبی مخصوصاً از طریق انتقال دهنده های عصبی و سایتوکین ها وجود دارد بدون شک نوروترانسمیترها از جمله دوپامین در پاتوژنز بیماری لوپوس که یکی از بیماری های شایع و شاخص اتوایمیون است، حائز اهمیت می باشد. لکوسیت های گردش خون محیطی افراد سالم و بیمار استخراج گردیده و rna در این تحقیق، ابتداسنتز میگردد ، سپس با reverse transcriptase pcr آن توسط پرایمرهای طراحی شده با روش cdna مورد تأیید قرار م یگیرد. در پایان با استفاده از دستگاه ،cdna استفاده از بتااکتین به عنوان کنترل درونی تهیه برای نمونه ها اعم از سالم و مبتلا به بیماری لوپوس انجام، و الگوی cdna real-time pcr, light cycler بیانی ژن های گیرنده های دوپامین مقایسه و تحلیل می شود. d بررسی های آماری نشان داد که در بیماران نسبت به افراد سالم به طور معنی داری بیان ژن ها ی 2 افزایش می ی ابد. این در حالی است که در بررسی های توالی یابی این دو ژن هیچ گونه تغییری d کاهش و 4 مشاهده نگردید. مطالعه تحقیقات انجام گرفته تاکنون حاکی از آن است که علیرغم انجام تحقیقات پیشر فته هیچگونه تحقیقی مبنی بر بررسی نقش گیرنده ها ی دوپامین در ارتباط با پاتوژنز بیماری لوپوس انجام نشده است . لذا نتایج حاصل از این پروژه تحقیقاتی نه تنها می تواند راهی را برای پژوهش بیشتر دراین زمینه بگشاید بلکه باعنایت به اینکه هنوز یک پروتکل درمانی موثر و کم ضرر برای درمان بیمار ی وجود ندارد، امید است بتوان با بهره گیری از آنتاگونیست های مناسب دوپامین رویکرد درمانی جدیدی بنا نهاد.